تاثیر ورزش در کاهش افسردگي

شايد امروزه بيشتر از هر دوران ديگری به افسردگي به‌عنوان یک بيماري‌ تاثيرگذار بر ذهن، روح و جسم انسان‌ها اهميت داده مي‌‍‌شود. در ايالات متحده به طور میانگین از هر ده نفر بزرگسال، يك‌نفر به افسردگي مبتلا هستند و در اکثر كشورها، مردم به طور معمول حداقل يك‌بار افسردگي را در زندگي خود تجربه مي‌كنند.

افسردگي چيست؟

افسردگی یک بیماری شایع و جدی است که بر احساس، نحوه تفکر و فعالیت‌های روزمره ما تاثیر منفی می‌گذارد و توانایی عملکرد ما را در محل کار و خانه کاهش مي‌دهد. اين بيماري شامل تغییراتی در ترشح هورمون‌هایی مانند سروتونين در مغز است كه براي پيشگيري از افسردگي نقش مهمي دارد و باعث تنظیم خلق‌وخو مي‌شود.

علائم افسردگي چيست؟

علائم افسردگی از خفیف تا شدید متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

    1. احساس غمگین بودن یا داشتن روحیه افسرده
    2. از دست دادن علاقه یا لذت در فعالیت‌هایی كه از آن‌ها لذت مي‌برديد
    3. تغییر در اشتها و کاهش یا افزایش وزن که ارتباطی با رژیم غذایی ندارد
    4. ايجاد مشکل در خوابیدن یا خواب زیاد
    5. از دست دادن انرژی یا افزایش خستگی
    6. افزایش فعالیت‌هاي بدنی بی‌هدف (به عنوان مثال عدم توانایی در نشستن آرام، گام برداشتن، پیچیدن دست) یا کند شدن حرکات یا گفتار (گاهي این اقدامات به حدی شدید هستند که توسط دیگران قابل مشاهده است)
    7. احساس بی‌ارزشی یا گناه
    8. مشکل داشتن در فکر کردن، تمرکز یا تصمیم‌گیری
    9. افکار مرگ یا خودکشی

تاثیر ورزش بر افسردگي

اگر شما هم جزو افرادي هستيد كه از اضطراب و افسردگي رنج مي‌بريد، حتما با توصيه‌هایی مانند انجام فعاليت‌هاي بدني روبه‌رو شده‌ايد. فعاليت بدني و ورزش با ايجاد تغييراتي در مغز سبب پيشگيري از افسردگي شده و به درمان آن كمك مي‌كند و تاثير آن بر اختلال افسردگي بسيار بيشتر از اختلالات اضطرابی خواهد بود. با اين‌حال نمي‌توان بر روي آن به عنوان يك درمان كامل حساب كرد. ورزش به تنهایی برای فردی که دچار افسردگی شدید است کافی نیست و بايد به‌عنوان مكمل در نظر گرفته شود. در حقیقت یک مطالعه نشان داده است که با افزایش سطح فعالیت از انجام هیچ کاری، تا حداقل سه بار ورزش در هفته، می‌توانید خطر ابتلا به افسردگی را تا 30٪ کاهش دهید.

 

بیش تمرینی موجب افزایش قدرت بدنی بازیکن فوتبال نمی‌شود

بیش‌تمرینی قبل از شروع رقابت‌های لیگ فوتبال نه تنها موجب افزایش قدرت بدنی بازیکن نمی‌شود، بلکه آسیب‌های جسمانی و روانی نیز به دنبال خواهد داشت.

 بسیاری از مربیان فوتبال بر این باورند که قبل از شروع رقابت‌های فصل جدید لیگ فوتبال هر چقدر فشار و حجم تمرینات بیشتر و تمرینات بدنسازی سنگین‌تری را بازیکن پشت سر بگذارد عملکرد بهتری را در شروع رقابت‌هاخواهد داشت. در حالی که این تفکر اشتباهی است و آسیب‌های جسمانی و روانی را به دنبال خواهد داشت.

یکی از بزرگ ترین عواملی که باعث خستگی و قطع تمرینات ورزشی می شود، گلیکوژن عضله است.گلیکوژن انرژی مورد نیاز جهت تمرینات ورزشی رابرای عضله فراهم می کند و مقدار مصرف گلیکوژن در هنگام تمرینات سخت و شدید تا ۴۰ برابر افزایش می یابد. در هنگام تمرینات سخت، شدید و طولانی مدت میزان گلیکوژن عضله به صفر نیز می رسد. متاسفانه بسیاری از مربیان بدون توجه به این موضوع زمان تمرینات را ۷ صبح به صورت ناشنا با تمرینات استقامتی و استقامت در سرعت به مدت ۴۰ تا ۵۰ دقیقه آغاز می‌کنند که موجب افت شدید قند خون و گلیکوژن می‌شود.

 بیش‌تمرینی زمانی بروز می‌دهد که میزان فعالیت‌های ورزشی یک بازیکن فوتبال بیش از ظرفیت و توان او باشد و بازیکن تمرینات پرفشار و سنگینی را در هر جلسه تمرین تحمل کند بدون این که مربی به ریکاوری در حین تمرین توجه داشته باشد. در نتیجه بازیکن به مرور زمان به مرحله‌ای می‌رسد که از نظر عملکردی دچار افت می‌شود و امکان آسیب‌دیدگی ورزشکار در چنین شرایطی افزایش پیدا می کند. بنابراین مربی باید به این مساله توجه داشته باشد که با کاهش شدت، حجم  و تعد اد جلسات تمرین، دادن استراحت کافی به بازیکن و دریافت به موقع مواد غذایی و کربوهیدرات مانع بروز بیش‌ تمرینی در بازیکن فوتبال شود.

مربیان نباید این تفکر را داشته باشند که افزایش تعداد جلسات تمرین موجب بهبود و رشد عملکرد بازیکن فوتبال می‌شود، بلکه کیفیت تمرینات مهم است نه افزایش تعداد جلسات تمرین.

 مربیان باید برنامه تمرینات را برای بازیکنان فوتبال در فصل بدنسازی طوری طرح‌ریزی کنند که اگرهنگام صبح تمرینات قدرتی، سنگین و پرفشار انجام می‌دهند، بعدازظهر به مرور تکنیک و تاکتیک بپردازند تا بازیکنان در طول فصل رقابت‌های لیگ برتر فوتبال عملکرد موفقی داشته باشند نه این که به دلیل بیش‌تمرینی با شروع رقابت‌های لیگ به دلیل آسیب‌دیدگی لیگ را از دست بدهند.

وی در پایان کاهش حجم عضلات و تحلیل قدرت بدنی، بالا بودن ضربات قلب بیش از حد معمول، افزایش درد عضلات، کم شدن بازدهی تمرین، کم شدن توان و انرژی در تمرینات، سردرد در هنگام تمرین، کم‌اشتهایی و بی‌میلی به غذا خوردن، احساس خستگی در طول روز، عصبانی بودن و تند مزاج شدن، لرزش شدید دست‌ها و بی‌خوابی و بی‌قراری در شب از جمله علائم بیش تمرینی عنوان کرد

توصیه‌هایی برای برطرف آسیب دیدگی انگشتان در والیبالیست‌ها

یکی از آسیب دیدگی‌های شایع در ورزش والیبال منقبض شدن و جمع شدن انگشتان دست است این آسیب دیدگی بر اثر برخورد کردن بازیکنان با همدیگر و یا برخورد شدید توپ با دست ایجاد می شود.

 آسیب دیدگی انگشتان باعث می‌شود که والیبالیست‌ها توانایی بازی کردن را از دست بدهند اما راه‌هایی برای بر طرف کردن این آسیب دیدگی وجود دارد که حتی می‌توان آنها را در خانه انجام داد.

 

توصیه‌ها برای بر طرف کردن آسیب دیدگی انگشت عبارتند از:

– با بروز آسیب‌دیدگی ناحیه‌ای از انگشت والیبال بازی کردن را متوقف کنید و برای مدتی استراحت کنید.

 

– حتما به پزشک مراجعه کنید. احتمال دارد که انگشت دچار شکستگی شده باشد و نیاز به آتل داشته باشد.

 

– یخ می‌تواند آسیب‌دیدگی انگشت را کاهش دهد. از بسته‌های یخ استفاده کنید و برای مدتی یخ را با حوله دور انگشت بپیچید. هرگز یخ را مستقیما بر روی پوست قرار ندهید. می توانید به مدت ۲۰ ‌دقیقه بسته یخ را بر روی انگشت بگذارید. در روز سه بار این کار را انجام دهید.

 

– می‌توانید از داروهای مسکن و ضد تورم مانند آیبوپروفن استفاده کنید.

 

– دور انگشتان خود نوارهایی مخصوص ورزشی بپیچید.

 

– سعی کنید که عضلات انگشتان را قدرتمند کنید. از توپ‌های کوچک استفاده کنید. این توپ‌ها را در کف دست نگه دارید و با انگشتان به آن فشار وارد کنید. سه بار در روز و هر بار ۱۰ مرتبه این حرکت را تکرار کنید.

 

حرکات کششی بر روی انگشتان انجام دهید تا توانایی حرکتی انگشتان افزایش یابد و انگشت‌ها قدرتمند شوند.